Het idee is simpel. Neem een velomobiel. Monteer elektrische ondersteuning en voilá, een gezond en bruikbaar alternatief voor m'n auto op 2 x 50 km woon-werk verkeer. Met het vermogen van een halve stofzuiger, een gezonde dosis beweging en buitenlucht, een gangetje van zo'n 45 km per uur en als bonus een slinkende buik....;-) het leek me wel wat. Welkom op m'n blog over de weerbarstige start als prototype, over ouderwetse regelgeving, en de lol van comfortabel woon-werk verkeer fietsen als erg bruikbaar alternatief voor m'n auto...

zaterdag 13 oktober 2012

Je Stinkt

Donkere luchten, bakken regen, harde wind. Op een bochtig dijkje tussen Dalfsen en Zwolle stoeien met het weer. Echt lekker! Alles klopt. M'n benen draaien een lekker tempo, zijn veel meer fietsbenen geworden. Met de twee stuurhandles balanceren tegen de zijwind lijkt haast op zeilen. Lukt goed zonder veel koers wisseling. Beetje remmen voor de bocht, terugschakelen, direct daarna wat 'wind méé' van de e-ondersteuning en tegelijk opschakelen tot het volgende bochtje... heerlijk! Van het gure weer buiten heb ik weinig last, terwijl ik voor m'n gevoel toch 'buiten' fiets. Zonder regenjas, gewoon in m'n fietskleren. De combinatie van het lage ruitje vóór me en hogere ruitje in het Flevobikedakje houdt me goed uit de wind terwijl ik tussen de ruitjes door en opzij goed zicht hou. M'n gezicht wordt wel (wat) nat maar dat is eigenlijk wel lekker. De rest zit gewoon lekker droog binnen te fietsen. Een vreemde gewaarwording, 50 km genieten van het gure weer. Het is nog niet al te koud, zo rond 10C, misschien wordt ik wat minder enthousiast als de temperatuur rond het vriespunt zakt. Aan de andere kant is er op het gebied van kleding nog het één en ander te verbeteren, motor-col, muts onder helm, etc. Ik zie wel.
Ik loop met een brede grijns de huiskamer in. Je stinkt zegt m'n dochter en ik stap tevreden onder de douche.