Een jaar ervaring en nieuwe Sunrider

Augustus 2011 begon ik m'n experiment om de 100 km woonwerk verkeer te gaan fietsen... geholpen door techniek van vandaag de dag en niet laten weerhouden door wetgeving, infrastructuur, meningen, onderhoud, 55 jaar en nog een heel rijtje argumenten... ;-)

Een goed moment om na een jaar praktijkervaring alles een keer te inventariseren dacht ik. Is het bevallen, na zo'n 30 jaar autorijden? Zal ik er mee doorgaan, is het iets wat op grotere schaal gebruikt zou kunnen worden?

Wat historie...
Najaar 2010
Bij Tempelman in Dronten voor het eerst een ligfiets geprobeerd. Viel niet mee, maar na een snelcursus ligfiets-opstappen lukte het toch aardig. Probeer deze ook eens zeiden ze.... wijzend naar een Alleweder. Tijdens de eerste meters had ik het gevoel weer in m'n "zeepkist-auto" te rijden die m'n opa en ik maakten toen ik een jaar of 6 was. Leuk 'deja-vu' maar tamelijk zwaar op gang te brengen. Bij zo'n 25 km/uur ging het ineens verbazend makkelijk, zelfs ondanks wind-tegen in de polder. Met een klein beetje meer moeite werd dat zo'n 30 - 35 km/uur! Hmmm....stroomlijn helpt kennelijk.
Het begon te kriebelen. Woon-werk met de auto hing me al een tijdje de keel uit, te veel binnenzitten, te veel stilzitten, te veel diesel...

Daarom proefgereden met diverse velomobielen. Een dag met een Quest op pad. In de polder rij ik een racefietser achterop die behoorlijk z'n best doet. Eens proberen... en ik rij bijna 40! Ring-ring, hij kijkt om zo van 'hoezo ring-ring, ik ben hier de snelste', even aanzetten en op maximum vermogen rij ik de racefietser op afstand. Let wel, ik ben 55 jaar, geen noemenswaardige fietsconditie, buikje;-). Hmm.... zou dit iets zijn voor m'n 100 km per dag woon-werk? Na wat rondvragen en Googlen blijkt dat toch tamelijk taakstellend.

Winter 2010-2011
Het idee laat me niet meer los. En de oplossing lijkt eigenlijk simpel: als 100 km per dag met een Quest veel is, dan is een velomobiel met onderdelen van elektrisch ondersteunde fietsen wellicht een bruikbaar alternatief... De praktijk is zoals zo vaak weerbarstiger. Voor veel velomobiel-bouwers is electro-ondersteuning 'not done' en wetgeving ligt dwars. Maar ja, het idee blijft...

Na wat Googlen blijkt dat Sunrider-Cycles in IJmuiden een Velomobiel kan leveren met elektrische ondersteuning van Crystalite. Zonder brommer-keur tot 25km/uur ondersteund, met brommer-keur tot 45. Een dag proefgereden met de laatste versie op m'n woon-werk route. In februari, het waaide, regende, zo'n graad of 5C en... Ik genoot! Dit was goed te doen. Knoop doorgehakt en e-Sunrider besteld.

Voorjaar 2011
De e-Sunrider was snel leverbaar, maar moest nog wel even als brommer gekeurd worden. De NL wetgeving ligt dwars maar Duitsland biedt mogelijkheden. Dus Sunrider uitvoeren naar Duitsland, door TUV als Mopet laten keuren, weer invoeren in NL en de TUV papieren bij de RDW inleveren. Dat circus duurt een paar maanden en levert uiteindelijk brommer-papieren en een geel brommer-nummerbord op!

Zomer 2011
Eind juli haal ik de e-Sunrider op in IJmuiden. Dat is vlak voor m'n zomervakantie. Als ik terugkom blijkt dat Alligt in Dronten en Akkurad in Duitsland samen Sunrider-Cycles hebben overgenomen. Dat komt mij niet slecht uit want Dronten is veel dichterbij voor mij dan IJmuiden. Handig voor onderhoud...

Najaar 2011
Wat een verschil. Als ik met de auto na een dag werken 's avonds thuis kom ben ik moe, regelmatig zit ik 's avonds na het eten tegen de slaap 'te vechten'. Het zal de leeftijd zijn dacht ik. Maar nee, met de Sunrider is dat anders. Opgefrist door de beweging kennelijk.
De rij-tijd neemt toe van ~50 minuten enkele reis met de auto naar 1 uur en 15 minuten met de fiets. Daarbij komt douchen en omkleden, totaal van voordeur-naar-bureaustoel zo'n anderhalf uur. Best veel t.o.v. de auto, maar aan de andere kant kost auto+sporten+douchen meer tijd. En het dagelijkse sporten begint steeds belangrijker te worden op m'n leeftijd.
De Crystalite onderdelen van de e-Sunrider blijken niet de juiste. De accu geeft al snel problemen en komt na reparatie met dezelfde problemen weer terug. Leo Visser van Alligt besluit om de controller en accu te vervangen door onderdelen van Akkurad.

Winter 2012.
Het gedoe met de Crystalite onderdelen heeft nogal wat tijd gekost, al met al zo'n 8 weken niet kunnen fietsen maar tegen Kerst 2011 is de Sunrider weer klaar. Na de kerstvakantie ga ik weer met de Sunrider naar m'n werk. Een beetje onwennig. Het is uiteraard donker en het regent. Maar ik heb twee B&M lampjes laten monteren en die geven behoorlijk goed zicht. Bij een kruising met verkeerslichten staat rechts een file auto-s te wachten. Ik rij op de parallel-weg waar geen stoplichten staan, maar een auto laat ruimte voor mij om over te steken. Als ik de rij wachtende auto's kruis schiet me te binnen 'stom!!... er is nog een rijstrook!!!'. Te laat, een Volvo raakt me met zo'n 40-50km/uur van opzij. Ik wordt als een balletje weggeschoten maar kruip ongehavend uit de Sunrider. Die heeft me wonderbaarlijk goed beschermd maar is wel total-loss...  Later blijken m'n ribben gekneusd maar daar blijft het bij.

 

 

Voorjaar 2012
Tja... wat nu? De Sunrider is inmiddels weer ingeleverd bij Alligt. Een nieuwe Sunrider is me te duur, door Leo laten repareren is net zo duur. Maar hij komt met een bruikbaar voorstel. Voor zo'n Eur. 800.- aan onderdelen, hars en glas ga ik in Leo's werkplaats en onder begeleiding van Leo aan de slag. Het duurt even want ik kan maar zo nu en dan aan de Sunrider werken, maar het lukt en het is bovendien erg gezellig!

Ik raak met Leo aan de praat over z'n plannen voor Sunrider versie 2.0. Het ontwerp van de huidige Sunrider is niet goed uit-ontwikkeld en lastig in elkaar te zetten. Het is te veel een proto-type gebleven. Leo gaat de Sunrider 2.0 meer modulair opzetten met een aluminium sub-frame voor wielophanging en e-ondersteuning op de trapas. Daardoor ontstaat meer vrijheid in het kiezen van de e-onderdelen (niet meer afhankelijk van Crystalite...;-) en kan de het hele subframe redelijk eenvoudig gedemonteerd worden als er iets vervangen of aangepast moet worden. Bovendien is de motor nu afgeschermd van weer-en-wind en kan nu ook gebruik maken van de versnellingen op de aangedreven ketting, wat de efficiëntie en dus actieradius ten goede zou moeten komen. En er komt een vrijloop op de motor waardoor er ook behoorlijk gefietst kan worden als het elektrisch gedeelte storing heeft.

In april is mijn Sunrider weer klaar en ik kan nu weer regelmatig woon-werk fietsen. Het is intussen weer voorjaar geworden. Al-met-al heb ik dus geen winterervaring opgedaan met de Sunrider. Het bevalt weer prima.

Zomer 2012.
In juli weer storing, twee sensoren in de Crystalite motor hebben het begeven. Alligt stuurt het achterwiel naar Akkurad waar de zaak gerepareerd wordt. Na m'n zomer vakantie is de Sunrider weer klaar.

Een jaar ervaring:
- Al met al heb ik ongeveer de helft van het jaar kunnen fietsen. De andere helft ging op aan reparaties aan de Crystalite onderdelen en reparatie na de aanrijding. Ik heb dit jaar geen kilometers bijgehouden, het zal in totaal ~5000 km geweest zijn.
- Mijn e-Sunrider is te veel een proto-type met te veel tijdrovende storingen. Alligt en Akkurad hebben dit herkend toen ze Sunrider-Cycles overnamen. Leo Visser van Alligt is inmiddels al een eind gevorderd met het ontwerp van Sunrider 2.0.
- Ondanks alle prototype-gebreken is het rijden met de ondersteunde velomobiel erg goed bevallen. Hoog tijd dat hier (in navolging van Duitsland) regelgeving voor komt. Dankzij de ondersteuning blijkt het goed mogelijk voor een gemiddelde automobilist om met deze techniek 100 km per dag te fietsen.
- Velomobiel-rijden vraagt om aangepast rijgedrag. Anticiperen is nog belangrijker omdat je in een onbekend vehikel zit. Bovendien betrapte ik me er op dat ik (veel meer dan in de auto) de neiging had om dóór te gaan, niet remmen. Dat heeft waarschijnlijk te maken met stofjes die vrijkomen bij inspanning, een gedrag dat je bij racefietsers ook ziet. Waarschijnlijk heeft dat in m'n onderbewuste een rol gespeeld tijdens m'n aanrijding. Ik heb me dit gedrag moeten afleren, geholpen door de e-ondersteuning waardoor het weer optrekken geen grote inspanning vraagt. De passieve veiligheid (bescherming tijdens aanrijding) van de Sunrider is veel groter dan ik verwacht had. 
- Het opvallendst blijft het prettige gevoel waarmee ik thuiskom. Vergeleken met auto woon-werk verkeer: veel minder last van een moe hoofd na een dag werken. Erg geslaagde en efficiënte combinatie van dagelijks sporten en woon-werk verkeer.
- Geen lekke banden gehad (Schwalbe Marathon Plus). Wel vóórbanden vervangen na ~4000 km (!).
- Goede bescherming tegen weer en wind. Eigenlijk juist leuk om door slecht weer te fietsen. Bij veel wind en regen worden m'n hoofd en schouders nat onder het Flevobike dakje, maar dat voelt niet vervelend omdat ik mezelf door fietsen opwarm. Slechts een enkele keer een regenjas aan. Nog geen winter-ervaring!
- Al met al: erg tevreden met dit experiment.

Tot slot: wat foto's van de Sunrider 2.0:

Grote klep vóór geeft toegang tot trapstel+motor.

 

 

Het achterwiel+ketting gaat afgeschermd worden
door hier nog niet gemonteerde kap

 

 

Mooi subframe. Jammer dat het aan de onderkant zit...;-)