Hoogwater ;-)... en botsing... :-(

Een wat langer verhaal deze keer vrees ik...

Om te beginnen: De Sunrider is weer terug! Er zit nu een controller en accu van Akkurat in. Daarnaast heeft Leo (Alligt) de tussen-as vervangen, is nu zwaarder uitgevoerd, en nog zo het één en ander. Omdat ik nu veel in het donker ga rijden zijn twee B&M led-lampjes gemonteerd direct voor de spiegels. Staat wel mooi vind ik zelf en geeft een bult licht. Moet ook wel want de parallel-wegen op mijn woon-werk route zijn onverlicht en er is geen markering (geen strepen, geen reflectoren).

Om de zaak te testen voordat ik weer ga woon-werk-verkeren een rondje Zwolle-Kampen-Genemuiden-Hasselt-Zwolle gemaakt, langs de IJssel en Zwarte water. Genoten van de Sunrider en de hoogwater vergezichten. Heerlijk om weer comfortabel liggend te genieten van het uitzicht, af en toe een flinke bui over me heen waarvan ik alleen wat spetters in m'n gezicht voel... big smile.

Voordat ik verder ga eerst maar wat mooie plaatjes...


IJssel bij Zwolle

Zwartewater bij Genemuiden

 

Zwarte water bij Zwolle



B&M lampjes ook goed voor zichtbaarheid overdag

Lekker liggen, fietsen en van uitzicht genieten.

Tja... dan het ongeluk. Om eerst kort samen te vatten - afgelopen maandag weer met de Sunrider op pad naar Hardenberg. Vroeg vertrokken zodat ik wat tijd had om alles wat weer moet wennen rustig te doen. Voor het eerst ook het hele traject in het donker. Het miezert een beetje. Gaat heerlijk, tot kruising N340 (Zwolle-Ommen) en weg tussen Dalfsen en Nieuw Leusen. Kwart over zeven, er komt veel verkeer van Dalfsen, een file voor het stoplicht. Ik sta een tijdje te wachten op de parallel-weg waar geen stoplichten zijn. Dan laat een rij busjes een gaatje waar ik door kan. Geen verkeer op de andere rijbaan dus daar ga ik. Op het moment dat ik tussen de rij wachtende busjes doorrij schiet me te binnen.. STOM!!.. er is nog een voorsorteervak... De auto die daar aan komt heeft groen, kan mij niet zien komen (door de busjes), ik kon hem niet zien... Hij raakt me vol op de zijkant.

Grrr...de Sunrider is net uitgebreid gereviseerd door Alligt. Dit is m'n eerste woon-werk rit sinds lange tijd. En daar gaat m'n reputatie van 35 jaar (auto en fiets) rijden zonder ongelukken! Een klassieke domme fout, geholpen door infrastructuur die wel ontwerpen is op doorgaand autoverkeer (beveiligd door stoplichten) maar duidelijk nog niet op doorgaand fiets en velomobiel verkeer (niet beveiligd door stoplichten).

Maar er is ook positief nieuws:
1) De auto-bestuurder is geschrokken maar verder ok. En ik stap ongeschonden uit de Sunrider!
2) Een belletje naar Fietsned.nl resulteert in een king-size repatriering-truck die de Sunrider keurig bij Alligt in Dronten aflevert.
3) De jongen die me aanreed blijkt het hart op de goede plek te hebben. Hij brengt me naar huis, waar we gezellig de verzekeringpapieren invullen. Zijn auto heeft schade aan de bumper en motorkap.
4) En last-but-not-least: ik ben prettig verrast hoe goed de Sunrider mij beschermd heeft. Hij zit vol scheuren en scheurtjes maar heeft z.n vorm goed behouden. Er zijn geen stukken losgekomen. Het geheel heeft gewerkt als een "cocoon" die veel energie heeft opgenomen. Ik heb niets, althans op het moment dat ik uit de Sunrider kruip. Later blijkt m'n ribbenkast wel wat pijnlijk.

Repatriering na telefoontje naar Fietsned.nl....

Tja....

Zijkant waar auto de Sunrider raakte

Gescheurd, gebroken, verbogen, er valt wat te klussen....

Gescheurde armsteun. Stoeltje is gedemonteerd.

Foto van http://www.sunrider-cycles.com/. laat de constructie zien. Het binnenwerk voordat het verlijmd wordt in de carroserie.

Hierboven is te zien dat de Sunrider bestaat uit een dragend binnenwerk wat in een carroserie gelijmd wordt. Beide delen worden uit GRP (Glassfibre Reinforced Plastic, in dit geval polyester) gemaakt.

Zoals ik al zei, de Sunrider zit vol scheuren en scheurtjes. Maar er is geen enkele lijmnaad losgekomen. Nog een foto hoger zie je het binnenwerk na de aanrijding. De "armsteun" is over de lengte gescheurd. Het lijkt er op dat de verlijmde "armsteun" samen met de carroserie als een "balk" gewerkt heeft die voldoende stijf en sterk was om te voorkomen dat ik zelf geraakt werd. Alles heeft wat meegegeven, er is veel gedelamineerd en daardoor is energie opgenomen. Maar de vorm is intact, er zijn geen stukken losgescheurd en de ruimte rond de stoel is goed beschermd gebleven. Het was toch een beste klap...

Ik wacht nu even tot de pijntjes uit m'n ribbenkast verdwenen zijn. Daarna meld ik me weer en volgt een klus-project. Alles is repareerbaar, veel uren met glasmatjes in de weer, een nieuwe carroserie is mooier maar duurder. Ik ga hem eerst maar eens demonteren. Best leuk lijkt me...;-)