Soms is een paard te verbaasd om te schrikken... en VM-rijbewijs

Afgelopen week reed ik 's morgens vroeg ergens voorbij Ommen luid zingend langs twee paarden in een wei vlak langs de weg. Als aan de grond genageld bleven ze staan, alleen hun koppen (pardon, hoofden...) met mij meebewegend. Nooit geweten dat paarden echt verbaasd kunnen kijken....;-)

Ik velomobiel dus weer! De e-Sunrider is nog niet helemaal klaar, één kant staat nog in de primer en de binnenkant is nog helemaal niet afgewerkt. Maar met het voorjaar begon het te ernstig te kriebelen en ik heb op het moment te weinig tijd om de zaak eerst helemaal af te maken.

Vervoer van halfproduct...

Passen en meten maar het gaat.

Al met al is het een hele klus geworden die uiteraard veel langer duurde dan gedacht. Om goed te kunnen lamineren moest er nogal wat gedemonteerd worden. Maar het was leuk werk, ik heb er veel van geleerd en het was gezellig klussen bij Leo van Alligt. Veel gesprekken gehad over VM-ontwerp en zijn gedachtes over toekomstig gebruik en e-ondersteuning. Leuke nieuwe dingen als de A8 en nieuwe Sunrider. Ik mis dat wel een beetje nu....

Nog niet klaar maar al wel in gebruik en bemodderd

De opnieuw gelamineerde zijkant in de primer. Moet nog geverfd worden.

Nog onafgewerkte binnenkant.

Intussen weer 600 km gereden, het rijden zelf is heerlijk maar 100 km/dag voel ik nu nog goed in m'n benen. Dus ik begin wat gedoseerd, zo'n drie dagen per week. En het rijden zelf.... ik heb veel lopen denken aan de aanrijding in januari. Had niets met snelheid of zichtbaarheid te maken. Het was een vreemde fout van mezelf, terwijl ik al meer dan een miljoen km's zonder ongelukken in auto's rondrijd. Ik let nu meer op m'n e-VM rijgedrag en ben tot de conclusie gekomen dat m'n "onderbewuste" in de e-VM anders werkt dan in de auto. In de auto heb ik er geen moeite mee om rustig op ander verkeer te wachten. Ik drink dan rustig een kopje thee wat ik 's morgens meeneem want ik ben er al lang achter gekomen dat het qua tijd geen donder uitmaakt als je op "haren-en-snaren" rijdt. Maar in de e-VM werkt dat anders bij mij. Het is alsof m'n hersenen al een besluit genomen hebben zo van "dóórrijden joh, het ging net zo lekker" nog vóórdat ik bewust bezig ben met een obstakel te beoordelen. Ik moet duidelijk meer moeite doen om rustig te rijden, m'n "onderbewuste" heeft hier training nodig. Het is misschien vergelijkbaar met auto-rijlessen. Door het herhaalde kommentaar van de instructeur werd m'n "onderbewuste" getraind in veilig rijgedrag en kwam meer in lijn te liggen met het rationele denken. Ik had eigenlijk verwacht dat ik dat rijgedrag over zou kunnen zetten in de e-VM. Ik was me bewust van het groter aantal ongelukken bij beginnende VM-ers en ik had me tot doel gesteld daar niet bij te gaan horen. Maar ik heb het effect van twee grote verschillen met auto-rijden over het hoofd gezien: fun en beweging. Deze twee maken dat ik 's morgens zingend van plezier langs verbaasde paarden rij maar ze stellen m'n onderbewuste ook in op "dóórrijden, het gaat zo lekker". Dat lijkt een negatief effect te hebben op m'n vertrouwd beoordelingsvermogen van verkeersobstakels. Ik dénk wel dat ik de zaak goed beoordeel maar ergens op de achtergrond is een proces bezig dat dit oordeel onbewust beinvloedt. Net als bij de auto-rijlessen is hier training nodig om m'n onderbewuste in lijn te brengen met de ratio. Naar analogie van de auto-, motor- en brommer rijbewijzen zou een VM-rijbewijs dus niet onzinnig zijn, zeker in het licht van promotie van VM woon-werk verkeer als bruikbaar alternatief voor auto. Bij gebrek aan zo'n rijbewijs ben ik nu zelf m'n onderbewuste aan het trainen. Ik trek een lange neus in z'n richting en rij overdreven rustig. Gelukkig blijven er nog genoeg overzichtelijke lange rechte stukken over om hem niet te frustreren....;-)